Tipik bir bozkır sığırı olan bu ırk Balkan ülkelerinin ortak yerli
ırkıdır. Türkiye’de bir zamanlar Trakya’dan Sivrihisara’ a kadar
yayılan bu ırk şimdi Marmara Denizi’nin güneyi ve Trakya’nın dağlık
kesimlerinde küçük sürürler halinde yetişmektedir.
Rengi,
açık güneşten koyu kül rengine kadar değişen Boz ırkın erkekleri
dişilere göre, daha koyu renklidir. Canlı ağırlığı 250-400 kg arasında
değişen bu ırkın süt verimi 1000-1500 kg civarındadır. Beside günlük
canlı ağırlık artışı da 700-800 g kadardır.
Tarımda
hayvan işgücüne talebin fazla olduğu dönemlerde öküz olarak kullanımda
önceliği olan bu ırk yok olmak üzeredir. Boz ırkın verimleri diğer
yerli ırkların çoğundan geri değildir. Fakat yetiştirdiği bölgenin
ekonomik yapısının diğer bölgelerden ileri olması, bu ırkın elden
çıkarılmasının hızını diğer yerli ırklarınkinden daha yüksek kalmıştır.
Çünkü yetiştirildiği bölge için verimleri yetersiz kalmıştır. Ayrıca
tarımda makine kullanımının yaygınlaşması sonucu Boz ırkın öküz olarak
kullanım olanağı da tümüyle ortadan kalkmıştır.
Kısaca
özellikleri belirtilen bu ırkların dışında kalanlar genellikle
melezleme üründürler ve bunlar ülkenin her yerinde rastlamak olasıdır.
Anasayfa