Keçiler insanlara çok uzun zamanlardan beri süt, yağ, peynir ve et
temin ederler. Tevratta yer yer onlardan bahis vardır. Hazreti Eyüp'ün
erkek keçilerinin kurtları mat edecek kuvvette oldukları, içlerinden
bazılarının ise ayıları boynuzlarına takarak taşıdıkları ileri
sürülmüştür. Tevratta adı geçen su ve şarap kapları keçi derisinden
yapılırdı.
Filistin'de eskiden keçiler her gün pazara götürülür ve müşterilerin
kapısında sağılırdı. Bayramlarda kurban olarak da bu hayvandan çok
yararlanılırdı. Bugün dahi bir Arap aşiret reisi misafir ağırladığı
zaman, derhal bir oğlak öldürülür, ve pişmeye konulur.
Koyunun yünü gibi, keçinin kılı da giyim eşyası yapımında kullanılır.
Bu güzel ve iri keçilerin erkeklerinin helezon kıvrımlı, gösterişli
boynuzları vardır. Fakat en dikkate değer özellikleri yalnız
başlarını,kulaklarını ve bacaklarının alt kısmını açıkta bırakan
çoğunlukla beyaz ve kıvırcık tiftiktir. Bu yünümsü kıllar, hayvanın
boynunda 20 santim, vücudunda ise 16 santim uzunluğunda olabilmektedir.
Ünlü tiftik veya öbür adıyla moher, Ankara keçilerinden elde edilir.
Türkler bu türün tekelini uzun zaman ellerinde bulundurmuş iseler de,
Ankara keçisi bugün Güney Afrika'da ve Avustralya'da da bol mikyasta
üretilmekte ve oralarda anayurdundakinden de daha kaliteli bir tiftik
vermektedir. «Keştatr keçisi» de bütün dünyada üstün kaliteli
yapağısıyla meşhurdur. Bu kısa bacaklı, zarif, fakat kanaatkar yaratık
pek az yiyecekle yaşayabilmektedir. Keşmir keçisi, bir zamanlar Keşmir
ovasının ve Himalayaların zirveleri bulutlara değen dağ silsilelerinin
yerlisiydi. Bu keçinin tiftiğinden yapılan kazmir (kaşmir) adındaki
ünlü dokuma ve şallar tâ Roma Sezar'larmın zamanında meşhurdu. Kazmir
dokumaları bir zamanlar sadece krallara ve saraylar halkına lâyık
görülürdü. Bugünkü kazmir İpliğinin pek azı Keşmir'den gelir, üstün
kaliteli kaşmirler Çin'in, Moğolistan'ın ve Tibet'in mahsulüdür. Bu
tiftik hayvanın postundan taranılarak çıkarılır.
Anasayfa 
